Miejsce wystawy:
Data wystawy:
Data wernisażu:
–
Szanowni Państwo, serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy LIDIA KOT – „EKSPERYMENT Z PORZĄDKIEM I CHAOSEM” w piątek 27 października 2023 na godzinę 18.00 do WGS BWA, przy ul. Wysockiego 29.
Lidia Kot
EKSPERYMENT Z PORZĄDKIEM I CHAOSEM
W miejscu gdzie kiedyś wydobywano węgiel, który nie zdążył zamienić się w diament powstała równie cenna rzadkość – miejsce wystaw artystycznych.
To w tym właśnie miejscu, jego dwóch dużych salach będziemy mogli uczestniczyć w eksperymencie porządku z chaosem.
Jeśli potraktujemy porządek i chaos jako punkty między którymi powstaje miejsce na potencjalność, to pojawia nam się pole doświadczalne wyobraźni, potencjału twórczego wolnego od ograniczeń umysłu.
W pierwszej sali będziemy mogli zobaczyć wielkoformatowe malarstwo dotyczące zjawiska synestezji czyli malowania pod wpływem dźwięków oraz fotografie na których zarejestrowane zostały pulsy czerni, za pomocą wielu kamer cyfrowych.
W drugim pomieszczeniu wystawowym zostaną zaprezentowane rzeźby i elementy rzeźbiarskie stworzone do dotyku oraz obrazy wykonane na deskach przedstawiające porządek geometryczny zaburzony abstrakcyjnym myśleniem twórczym.
Prace dotyczą problematyki Czarnego kwadratu na białym tle – Kazimierza Malewicza, rozbudowanego do formy przestrzennej, poddanego procesowi grawitacji oraz redefinicji obiektu – Krzesła – wykorzystywanego w pracach czołowego polskiego konceptualisty – Jarosława Kozłowskiego.
.
Artystka Lidia Kot prezentuje swoje nowe prace wynikające z Rozprawy doktorskiej, dotyczącej czerni i bieli. Zjawisko niewidzenia jest następstwem tej problematyki. W procesie artystycznym wykorzystuje wiedzę z fizyki kwantowej i medycyny.
Wystawa rejestruje proces poznawczy, który kształtuje się przez wątpliwości i próby mocowania się ze sobą dwóch zjawisk: chaosu i porządku, zawartych w działalności każdego twórcy. Proces ten ma na celu przybliżenie odbioru sztuki różnymi zmysłami, nie tylko za pomocą wzroku.
Gościem specjalnym jest dr hab. Bogusław ‘Bob’ Marek OBE – anglista, tyflopedagog, twórca transfografu i innych pomocy dydaktycznych, pomagających osobom nie posługującym się zmysłem wzroku zrozumienie otaczającego ich świata, przedstawianego w formie grafiki dotykowej. W fotografiach i krótkich klipach video pokaże, jak język rysunku, obcy dla dzieci niewidomych od urodzenia, można przetłumaczyć na uniwersalny język dotyku, zrozumiały w różnych kręgach kulturowych.
Wystawa dedykowana jest osobom nie posługującym się zmysłem wzroku.
EN.
AN EXPERIMENT WITH CHAOS AND ORDER
At a place where coal which did not manage to turn into diamonds was once mined, an equally precious rarity has been created – a venue for art exhibitions. And it is in its two large halls of this venue that we will participate in an experiment of order with chaos.
If we treat order and chaos as points between which space for potentiality is created, we are presented with an experimental field of imagination, of creative potential, free from the constraints of the mind.
In the first room, we will see large-format paintings on the phenomenon of synesthesia, i.e. painting created under the influence of sound, and photographs in which pulses of black have been recorded using multiple digital cameras.
The second exhibition room will display sculptures and sculptural elements created for being touched, and paintings made on boards depicting geometric order disrupted by abstract creative thinking.
The works deal with the issues of Kazimierz Malewicz’s Black Square on White Background, expanded into a spatial form, subjected to the process of gravity and redefinition of the object – Chair – used in the works of Jarosław Kozłowski. the leading Polish conceptualist.
The artist Lidia Kot presents her new works resulting from her doctoral dissertation on black and white. The phenomenon of invisibility is a corollary of this issue. She applies her knowledge of quantum physics and medicine to her artistic process.
The exhibition records a cognitive process shaped by doubts and attempts to connect two phenomena: chaos and order, contained in the activity of each creatr. This process aims to make perception of art possible through different senses, not only through sight.
Prof. Bogusław 'Bob’ Marek, Ph.D. OBE – a linguist and a teacher of children with a visual impairment, is the special guest of the event. His work with children in various countries inspired him to create a range of resources (e.g. the Transfograph and Cubograph) which help understand 3-D objects and spatial relations represented graphically. In photographs and short video clips he will show how the language of drawing, foreign to congenitally blind children can be translated into the universal language of touch, understandable in various cultures.
The exhibition is dedicated to people who do not use the sense of sight.
Bogusław Marek
Od przedmiotu do rysunku – czyli jak przekroczyć niewidzialną barierę dwuwymiarowości
Jakiego koloru jest wiatr? Czy kamień wygląda tak samo, jaki jest w dotyku? Jak to możliwe, że przez małe okno można zobaczyć wielką górę? Gdybym widział, to najbardziej chciałbym zobaczyć deszcz. Zielony to mój ulubiony kolor. Pachnie jak świeżo skoszona trawa.
Takie pytania i wypowiedzi dzieci niewidomych od urodzenia zaskakują, może nawet wzruszają osoby widzące. Ale dla niewidomych dzieci to po prostu próba zrozumienia otaczającego ich niewidzialnego świata. Próba wyobrażenia sobie tego wszystkiego, czego nie można poznać dostępnymi zmysłami.
Nie powinny więc dziwić odkrywane w codziennych rozmowach luki w wiedzy o świecie dzieci niewidomych od urodzenia. W wypełnianiu tych luk niezastąpioną rolę odgrywa język. Przedmioty codziennego użytku, zabawki, modele budynków, zwierząt, etc., w połączeniu z ich opisem stanowią nieocenioną pomoc w zdobywaniu, ale też w korygowaniu wiedzy o najbliższym otoczeniu i o świecie.
Dzieci widzące mogą korzystać z niezmiernie ważnego i inspirującego źródła informacji – z książek z obrazkami. Dla dzieci niewidomych źródło to jest o wiele mniej dostępne. O ile ilustracje kolażowe stworzone z drobnych, płaskich przedmiotów mogą być rozpoznawalne dotykiem, bez specjalnego przygotowania nawet najprostsze wypukłe rysunki będą źródłem frustracji. Rzut prosty stołu dla niewidomego dziecka to tylko trzy kreski, które w niczym nie przypominają znanego im przedmiotu. Odczytanie rysunku wymaga bowiem znajomości obcego dla osób niewidomych ‘języka dwuwymiarowości,’ pozwalającego zrozumieć relację między trójwymiarowymi obiektami i ich przedstawieniami w formie linii i faktur, a także relacji przestrzennych pomiędzy obiektami tworzącymi rysunek.
Naukę każdego języka należy rozpocząć od podstaw. W przypadku języka rysunku te podstawy to rozpoznawanie, ale też tworzenie na specjalnej folii linii – poziomych, pionowych, prostych, krzywych, równoległych itd.. Następny etap to poznawanie figur geometrycznych, początkowo bez odniesień do rzeczywistości i dopiero później rozpoznawanie ich w otoczeniu ale także w rysunkach – najpierw płaskich przedmiotów (książka, talerzyk, okno lub drzwi w domku dla lalek), a potem ‘w pełni trójwymiarowych’ obiektów. W tym ostatnim zadaniu niezwykle przydatny okazał się Transfograf. Modele kilku mebli wsuwane do specjalnie zaprojektowanych wycięć, pozostawiają dostępne dla dotyku kontury – rzuty proste, przedstawione dodatkowo w formie wypukłych rysunków. Zrozumienie rysunków przedstawiających człowieka pomaga Fleximan – model ludzika o ruchomych elementach, które pozwalają przedstawić człowieka w różnych pozycjach.
Takie pomoce odgrywają niezwykle ważną rolę w odczytywaniu, ale też w tworzeniu bardziej skomplikowanych rysunków, a także w wyobrażeniu sobie nieznanych wcześniej przedmiotów. Należy tylko uważać, aby nauka rysunku nie przekształciła się w zwykły trening czy też tresurę zabijającą kreatywność cechującą wszystkie dzieci widzące i niewidome. Bo szkoda byłoby nie zauważyć tej kreatywności w drzewie narysowanym jako koło (bo przecież kiedy obejmę drzewo, moje ręce tworzą koło), albo w trzech kreskach przedstawiających autobus – stopień, schodek i ławeczkę
EN.
Bogusław Marek
From objects to drawings – breaking through the invisible wall of two-dimensionality
What colour is the wind? Does a stone look the way it feels? How can you see a big mountain through a small window? If I could see, I would most like to see rain. Green is my favourite colour. It smells like freshly cut grass.
Such questions and comments from children blind since birth surprise, perhaps even move, sighted people. But for blind children they are simply an attempt to understand the invisible world around them. An attempt to imagine all that they cannot perceive with the available senses.
It should therefore come as no surprise that everyday conversations with totally blind children reveal a wide range of gaps in their knowledge of the world. Language plays an irreplaceable role in filling these gaps. Everyday objects, toys, models of buildings, animals, etc., combined with a verbal description, are invaluable in removing such gaps.
Sighted children can use an extremely important and inspiring source of information – picture books but for blind children this source is much less accessible. While collage illustrations created from small, flat objects can be recognised by touch, without special training even the simplest raised line drawings will be a source of frustration – as for example projection of a table, which for a blind child may be nothing more than three lines bearing no resemblance to a familiar piece of furniture. Correct reading of a drawing requires knowledge of the 'language of two-dimensionality’. Knowing this language is crucial for understanding the relationship between three-dimensional objects and their representations in the form of lines and textures, as well as the spatial relations between objects shown in a drawing. The problem is that for blind persons it is a foreign language.
Luckily, any foreign language can be taught and learned. Teaching a language must start with the basics. In the case of the language of drawings these basics include recognising, but also creating raised lines – horizontal, vertical, straight, curved, parallel, etc.. The next stage involves learning about geometric shapes – initially without reference to reality, and only later recognising them in the surroundings, and also in drawings – first of flat objects (a rectangular book, a window or a door in a dolls’ house, a round plate). With such background it is possible to move on to drawings of 'fully three-dimensional’ objects. In the latter task, a resource called Transfograph has proved extremely useful. Models of several pieces of furniture inserted into specially designed cut-outs stand out, revealing contours (projections) accessible to touch, additionally presented as convex drawings. Understanding drawings of people is helped by the Fleximan – a wooden stick figure with movable limbs that allow to show a person in different positions – walking, running, bending down etc..
Such aids play an extremely important role in reading, but also in creating more complex drawings, as well as in imagining unfamiliar objects. But it is crucial to remember that teaching to understand drawings must not turn into mere training or drill that kills the creativity so natural for all children, whether sighted or blind. It would be a great shame to overlook this creativity in these drawings made by children born blind – a tree drawn as a circle (because when I hug a tree, my hands form a circle), or in three lines representing a bus – a step, a handrail and a bench.
fot. Aleks Budziak
Oprowadzanie autorskie grupy osób z Wałbrzyskiego koła Polskiego Związku Niewidomych
fot. Aleks Budziak