Witold Turkiewicz

Wazony, szkło sodowe warstwowe, barwione w masie, wolno formowane, trawione i matowane, wys. 19, 32,5 cm, 1980

/

Szkło

Bio

1926-1993
Witold Turkiewicz jest jedną z największych indywidualności polskiego szkła artystycznego, który wypracował własny styl zdobienia powierzchniowego szkła, a lata konsekwentnych prób, poszukiwań i doskonalenia techniki sprawiły, że jego prace osiągnęły niedościgniony poziom zarówno pod względem estetycznym, jak formalnym.
Studiował grafikę i szkło we wrocławskiej PWSSP, pod kierunkiem profesora Stanisława Dawskiego. Po uzyskaniu w 1956 roku dyplomu z wyróżnieniem, przez dwa lata pracował jako projektant oraz kierownik ośrodka wzorcującego, w Hucie Szkła Kryształowego „Violetta” w Stroniu Śląskim. W latach 1957-67 pracował jako nauczyciel rysunku, w działającej w Szczytnej Szkole Zawodowej Przemysłu Szklarskiego. Od roku 1967 pracował w Muzeum Ziemi Kłodzkiej (w 1972 został jego dyrektorem), następnie w Muzeum Filumenistycznym w Bystrzycy Kłodzkiej. Po zakończeniu pracy w muzealnictwie, poświęcił się wyłącznie działalności artystycznej, zajmując się grafiką użytkową, rysunkiem, ale przede wszystkim szkłem artystycznym. W Karpaczu stworzył własna pracownię, w której obrabiał szkło ołowiowe oraz warstwowe.
Tym, co wyróżniało twórczość Witolda Turkiewicza był fakt, że jako jedyny polski artysta szkła, od początku zajmował się wyłącznie zdobieniem szkła na zimno, rezygnując z metod hutniczych. W czasie pracy w szkole w Szczytnej, miał możliwość dogłębnego poznania wszystkich technik obróbki i zdobienia szkła ołowiowego, co pozwoliło mu na swobodne eksperymentowanie i poszukiwanie nowych rozwiązań. Trawił powierzchnię szkła kwasem, osiągając niezwykle rzeźbiarskie efekty, szlifował je, grawerował, piaskował. Zajmował się szkłem ołowiowym bezbarwnym, w późniejszym okresie wielowarstwowym. Opracował technikę usuwania poszczególnych warstw szkła, odsłaniając kolejne, niczym w sgraffito. Studiował także secesyjne techniki zdobienia szkła. Powierzchnię naczyń ozdabiał perfekcyjnie dopracowanymi kompozycjami abstrakcyjnymi, lub motywami roślinnymi.
Jego prace były wielokrotnie wystawiane i nagradzane w kraju i za granicą od lat 50. Zdobył między innymi złoty medal na Ogólnopolskim Triennale Szkła w Kłodzku (1976), wyróżnienie na Quadriennale w Erfurcie (1978) oraz na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła w Katowicach (1979).


O twórczości

W obu formach podstawa jest kolista, trawiona i matowa, w centralnej części widoczna jest owalna wklęska. Brzuśce są niskie i jajowate, miękko przechodzą w walcowate szyje, lekko rozchylające się ku górze. Wylew kolisty, płaski. Powierzchnię korpusów zdobi reliefowy ornament roślinny, uzyskany przy popularnym w epoce secesji procesie trawienia szkła. Jest to chemiczna technika zdobienia, polegająca na wytrawianiu wzorów na powierzchni szkła za pomocą kwasu fluorowodorowego. Barwa obu form jest monochromatyczna, bladoniebieska, przechodząca płynnie w odcień sinoniebieski.

Prace znajdujące się w kolekcji WGS BWA powstały na II Ogólnopolskim Plenerze Szklarskim w 1980 r.

Bio

1926-1993
Witold Turkiewicz is one of the greatest individualities of Polish artistic glass, who has worked out his own style of surface decoration of glass, and years of consistent attempts, searches and improvement of technique have made his works reach an unsurpassed level both in terms of aesthetics and form.
He studied graphics and glass at the Academy of Fine Arts in Wrocław, under the direction of Professor Stanisław Dawski. After obtaining his diploma with honours in 1956, he worked for two years as a designer and manager of the glass design showroom at the Violetta Crystal Glassworks in Stronie Śląskie. In the years 1957-67 he worked as a drawing teacher at the Vocational School of Glass Industry at Szczytna. From 1967 he worked in the Museum of the Kłodzko Land (in 1972 he became its director), then in the Philumenical Museum in Bystrzyca Kłodzka. After finishing his work in museum sector, he devoted himself exclusively to artistic activity, dealing with applied graphics, drawing, but above all with artistic glass. In Karpacz he created his own workshop where he processed lead and layered glass.
What distinguished Witold Turkiewicz's work was the fact that he was the only Polish artist of glass, who from the very beginning dealt exclusively with cold-glass forming, giving up metallurgical methods. While working at school in Szczytna, he had the opportunity to learn in depth all techniques of processing and decorating lead glass, which allowed him to freely experiment and seek new solutions. He etched the surface of glass with acid, achieving extremely sculptural effects, polished, engraved and sanded it. He dealt with clear lead glass, later on multi-layered. He has developed a technique for removing individual layers of glass, revealing the subsequent ones as if in a sgraffito. He also studied Art Nouveau glass decoration techniques. The surface of the vessels was adorned with perfectly refined abstract compositions or floral motifs.
His works have been exhibited and awarded at home and abroad since the 1950s. He won a gold medal at the National Glass Triennial in Kłodzko (1976), a distinction at the Quadriennial in Erfurt (1978) and at the National Glass Exhibition in Katowice (1979).


About creativity

Vases, 2nd Glass Open-Air Workshop 1980, body-coloured sodium glass, layered, slowly formed, etched and frosted, height of 19 cm, 32.5 cm.
In both forms, the base is circular, etched and matte, with an oval concave visible in the central part. The bellies are low and ovoid, they gently merge into cylindrical necks, slightly opening upwards. Circular flat spout. The surface of the bodies is decorated with a relief plant ornament, obtained during the glass etching process popular in the Art Nouveau era. It is a chemical decorating technique that etches patterns onto the surface of glass with hydrofluoric acid. The colour of both forms is monochromatic, pale blue, changing smoothly into a bluish shade.

Kolejne w galerii

Dołącz do Newslettera i bądź na bieżąco
z wydarzeniami w Wałbrzyskiej Galerii Sztuki BWA